Leczenie raka gruczołu krokowego – jak zwalczyć odwieczny problem facetów

Plan leczenia będzie zależeć od wielu czynników, w tym:

• Ogólny stan zdrowia i samopoczucie
• Wiek
• Stopień zaawansowania raka i związane z nim ryzyko
• Cele dotyczące wyników leczenia
• Należy porozmawiać z lekarzem na temat dostępnych metod leczenia i ich wpływu na pacjenta. W leczeniu raka można zastosować jedną lub więcej z poniższych terapii.

Aktywny nadzór lub czujne oczekiwanie

Ponieważ rak prostaty zwykle rośnie powoli, lekarze mogą zalecić, aby niektórzy pacjenci nie byli leczeni. Pacjenci ci są zazwyczaj starsi i/lub mają postać raka prostaty o bardzo niskim ryzyku.

Zamiast tego pacjenci ci mogą zostać poddani aktywnemu nadzorowi lub „czujnemu oczekiwaniu”.

Podejście to obejmuje ścisłe monitorowanie raka bez leczenia. Procedury biopsji prostaty i testy PSA są powtarzane w określonych odstępach czasu. Leczenie może być zalecane, jeśli testy wykażą postęp choroby.

Rak gruczołu krokowego – operacja

Operacja raka prostaty jest znana jako radykalna prostatektomia. Podczas tego zabiegu chirurg usuwa całą prostatę. Węzły chłonne w pobliżu prostaty mogą również zostać usunięte w celu poszukiwania dowodów na rozprzestrzenianie się choroby.

Prawie wszystkie operacje raka prostaty to zabiegi minimalnie inwazyjne wykonywane przy użyciu robotów chirurgicznych. Operacje te skutkują mniejszymi nacięciami, mniejszą utratą krwi, mniejszym bólem i krótszym pobytem w szpitalu.

Operacja raka prostaty zwykle wymaga całonocnego pobytu w szpitalu. Pacjenci muszą nosić cewnik przez około tydzień po zabiegu. Zazwyczaj mogą wrócić do pracy po dwóch tygodniach. Po czterech tygodniach nie ma żadnych ograniczeń dotyczących aktywności.

Badania wykazały, że praca z doświadczonym chirurgiem zwiększa szanse na udany zabieg z mniejszą liczbą skutków ubocznych. Chirurdzy w MD Anderson są jednymi z najbardziej doświadczonych i wykwalifikowanych na świecie w operacjach raka prostaty.

Rak gruczołu krokowego – radioterapia

Radioterapia wykorzystuje wiązki o wysokiej energii do zabijania komórek nowotworowych. Wraz z zabiegiem chirurgicznym jest to jedna z dwóch najczęstszych podstawowych metod leczenia raka prostaty. W porównaniu z zabiegiem chirurgicznym zapewnia lepszą kontrolę nad oddawaniem moczu, ale częściej powoduje podrażnienie jelit i pęcherza moczowego. Obie metody mogą powodować zaburzenia erekcji.

Istnieje kilka różnych rodzajów radioterapii zalecanych przez lekarzy pacjentom z rakiem prostaty. Większość planów leczenia wymaga codziennego leczenia przez kilka tygodni.

Radioterapia z modulacją intensywności (IMRT): IMRT skupia wiele wiązek promieniowania o różnej intensywności bezpośrednio na guzie w celu uzyskania najwyższej możliwej dawki promieniowania. Onkolodzy zajmujący się radioterapią używają specjalnego oprogramowania do planowania, aby upewnić się, że pacjent jest odpowiednio ustawiony w celu jak najdokładniejszego leczenia.
Stereotaktyczna radioterapia ciała (SBRT): Znana również jako stereotaktyczna radioterapia ablacyjna (SABR), SBRT podaje bardzo wysokie dawki promieniowania, wykorzystując kilka wiązek o różnym natężeniu skierowanych pod różnymi kątami, aby precyzyjnie celować w guz. Leczenie to trwa zwykle około 10 dni, co czyni je znacznie krótszym niż inne formy radioterapii.
Brachyterapia: Brachyterapia zapewnia radioterapię za pomocą małych kawałków materiału radioaktywnego (zwykle wielkości ziarenka ryżu), które umieszcza się w ciele pacjenta jak najbliżej guza. Pozwala to lekarzom na dostarczanie bardzo wysokich dawek promieniowania bezpośrednio do guza pacjenta przy jednoczesnym ograniczeniu ekspozycji na promieniowanie zdrowych tkanek.
Terapia protonowa: Ten rodzaj terapii jest podobny do tradycyjnej radioterapii, ale wykorzystuje inny rodzaj promieniowania i jest znacznie dokładniejszy w celowaniu w guzy.
Terapia radionuklidowa: Ten rodzaj radioterapii faktycznie podaje się dożylnie. Stosuje się w leczeniu przerzutów raka prostaty do kości (rak prostaty, który rozprzestrzenił się do kości).

Rak gruczołu krokowego – terapia hormonalna

Większość nowotworów prostaty jest wrażliwa na hormony, co oznacza, że męskie hormony (androgeny), takie jak testosteron, napędzają wzrost raka prostaty. Około jedna trzecia pacjentów z rakiem prostaty wymaga terapii hormonalnej (znanej również jako terapia pozbawienia androgenów). Chociaż terapia hormonalna może zmniejszyć rozmiar guza i spowolnić wzrost raka, nie leczy ona choroby.

Istnieją dwa główne rodzaje terapii hormonalnej dla pacjentów z rakiem prostaty:

Antyandrogeny: Antyandrogeny to leki, które blokują testosteron i inne androgeny przed interakcją z komórką nowotworową. Przyjmuje się doustnie każdego dnia. Antyandrogeny najczęściej stosuje się w połączeniu z inhibitorami syntezy androgenów.

Inhibitory syntezy androgenów: Leki te obniżają poziom testosteronu i innych androgenów wytwarzanych przez organizm. Powszechnym rodzajem inhibitora syntezy androgenów są agoniści hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH). Ponieważ agoniści LHRH są często związani z tymczasowym wzrostem poziomu testosteronu, można je łączyć z lekami antyandrogenowymi. Inhibitory syntezy androgenów są dostarczane w postaci zastrzyków.
Terapia hormonalna jest najczęściej stosowana w przypadku późnych guzów o wysokim stopniu złośliwości z wynikiem w skali Gleasona wynoszącym 8 lub więcej lub u pacjentów z rakiem, który rozprzestrzenił się poza prostatę.

Terapię hormonalną stosuje się w leczeniu raka prostaty, jeśli:

Chirurgia lub radioterapia nie są możliwe
rak dał przerzuty (rozprzestrzenił się) lub nawrócił (powrócił po leczeniu)
Istnieje wysokie ryzyko nawrotu raka po napromieniowaniu
Zmniejszenie raka przed zabiegiem chirurgicznym lub naświetlaniem zwiększa szansę na skuteczne leczenie.

Skutki uboczne terapii hormonalnej raka prostaty mogą obejmować:

• Impotencja, niezdolność do uzyskania lub utrzymania erekcji
• Utrata libido (popędu płciowego)
• Uderzenia gorąca
• Wzrost tkanki piersi i tkliwość piersi
• Utrata masy mięśniowej, osłabienie
• Zmniejszona masa kostna (osteoporoza)
• Zmniejszone jądra
• Depresja
• Utrata czujności i wyższych funkcji poznawczych
• Niedokrwistość (niska liczba czerwonych krwinek)
• Przyrost masy ciała
• Zmęczenie
• Wyższy poziom cholesterolu
• Zwiększone ryzyko zawału serca, cukrzycy i wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienia).

Wiele z tych skutków ubocznych można skutecznie leczyć.

Rak gruczołu krokowego – chemioterapia

Leki stosowane w chemioterapii są przeznaczone do zabijania szybko rosnących komórek, w tym komórek nowotworowych. W przypadku raka prostaty chemioterapia jest najczęściej stosowana w leczeniu pacjentów z chorobą wysokiego ryzyka lub u których rak nawrócił lub wystąpiły przerzuty.

Rak gruczołu krokowego – krioterapia

Krioterapia, choć rzadko stosuje się ją, jest najlepszym wyborem w przypadku zlokalizowanego raka prostaty, gdy guzy są małe, a operacja nie wchodzi w grę. Podczas tych zabiegów długą, cienką sondę wprowadza się do guza, zamrażając i zabijając komórki nowotworowe. Aby upewnić się, że guz zniszczyli, stosuje się intensywną obserwację za pomocą promieni rentgenowskich lub innych procedur obrazowania.

Rak gruczołu krokowego – immunoterapia

Immunoterapia angażuje własny układ odpornościowy pacjenta w walkę z rakiem. Pacjenci mogą otrzymać rodzaj immunoterapii, który obejmuje inżynierię komórek odpornościowych organizmu w laboratorium w celu rozpoznania raka prostaty. Podejście to może być szczególnie przydatne dla pacjentów z zaawansowanym rakiem prostaty, który nie reaguje na terapię hormonalną.

Zogniskowane ultradźwięki o wysokiej intensywności

Zogniskowane ultradźwięki o wysokiej intensywności (HIFU) zabijają tkankę nowotworową w prostacie za pomocą ciepła generowanego przez skupione fale ultradźwiękowe. Leczenie to może poprawić funkcje moczowe i seksualne u niektórych pacjentów z rakiem prostaty. HIFU zwykle oferuje się pacjentom z rakiem prostaty we wczesnym stadium, o niskim lub średnim ryzyku. Guz musi być widoczny w badaniu MRI. Guz musi być ograniczony do prostaty i musi być potwierdzone, że zawiera komórki gruczołu krokowego.

Badania kliniczne nad rakiem prostaty

Jako jeden z wiodących ośrodków onkologicznych na świecie, MD Anderson prowadzi wiele badań klinicznych dla pacjentów z rakiem prostaty. Twój zespół medyczny może omówić z Tobą badania kliniczne, jeśli uzna, że oferują one lepsze wyniki niż standardowe metody leczenia.

Badania mają na celu poprawę wskaźników przeżywalności raka prostaty, zminimalizowanie skutków ubocznych leczenia i poprawę jakości życia pacjentów. Mogą one obejmować nowe leki lub kombinacje leków, nowe podejścia do operacji raka prostaty, różne formy radioterapii lub kombinację wszystkich trzech. Dowiedz się więcej o badaniach klinicznych.

Jakie są plany leczenia raka prostaty?

Po zdiagnozowaniu raka prostaty lekarze stosują kilka różnych testów w celu określenia ryzyka progresji choroby. Pacjenci z każdej grupy ryzyka często otrzymują te same ogólne zalecenia dotyczące leczenia.

Leczenie raka prostaty niskiego ryzyka

Wiele nowotworów prostaty niskiego ryzyka może trwać latami, a nawet dekadami, nie powodując żadnych poważnych problemów zdrowotnych. Z tego powodu lekarze często zalecają tym pacjentom aktywny nadzór. Podczas aktywnego nadzoru pacjent jest ściśle monitorowany pod kątem zmian nowotworowych.

W niektórych przypadkach pacjenci z rakiem prostaty niskiego ryzyka decydują się na leczenie. Na przykład młodszy pacjent może wybrać leczenie zamiast potencjalnie dziesięcioleci obserwacji. Pacjenci z chorobą niskiego ryzyka mogą również zdecydować się na leczenie, jeśli mają określone uwarunkowania genetyczne lub dużą ilość tkanki nowotworowej.

Leczenie raka prostaty średniego ryzyka

Mężczyźni z rakiem prostaty średniego ryzyka powinni być leczeni w większości przypadków. Opcje leczenia zazwyczaj obejmują operację usunięcia prostaty lub radioterapię. Pacjent może również otrzymać terapię hormonalną wraz z radioterapią.

Leczenie raka prostaty wysokiego ryzyka

Rak prostaty niskiego i średniego ryzyka jest zwykle uważany za uleczalny. Niektóre nowotwory prostaty wysokiego ryzyka można wyleczyć. W innych przypadkach nie jest on uleczalny i jest traktowany jak choroba przewlekła, którą należy leczyć.

Niezależnie od tego, czy rak prostaty wysokiego ryzyka jest uleczalny, czy nie, zwykle leczy się go za pomocą kombinacji terapii. Standardowe opcje obejmują operację, radioterapię, terapię hormonalną i chemioterapię. Lekarze zalecą kombinację w oparciu o konkretny podtyp raka każdego pacjenta, jego stadium, wiek pacjenta i inne czynniki. Mogą również zalecić badanie kliniczne, jeśli uznają, że oferuje ono najlepsze leczenie.

Leczenie nawracającego raka prostaty

W przypadku większości pacjentów początkowe leczenie raka prostaty obejmuje radioterapię lub zabieg chirurgiczny. Jeśli u pacjenta dojdzie do nawrotu raka prostaty, można zastosować inną opcję leczenia. Ponadto lekarze mogą zalecić stosowanie terapii ogólnoustrojowych (terapii, które rozprzestrzeniają się po całym organizmie), takich jak terapia hormonalna i ewentualnie chemioterapia.

W niektórych przypadkach u pacjentów może wystąpić tak zwany nawrót biochemiczny. Pacjenci ci mają podwyższony poziom PSA, który wskazuje na nawrót choroby, ale badania obrazowe nie wykazują raka. Pacjenci z nawrotem biochemicznym otrzymują przerywaną terapię hormonalną i są ściśle monitorowani pod kątem dalszych zmian.

Leczenie raka prostaty z przerzutami

Jeśli rak prostaty u pacjenta rozprzestrzenił się poza prostatę i otaczający ją obszar, stosuje się u niego terapie ogólnoustrojowe, takie jak terapia hormonalna i ewentualnie chemioterapia. Gdy rak reaguje na terapię hormonalną, nazywa się chorobą wrażliwą na kastrację. Z czasem choroba może przestać reagować na terapię hormonalną i ponownie zacząć rosnąć. Nazywa się to chorobą oporną na kastrację. Pacjentów z chorobą oporną na kastrację leczy się wieloma dodatkowymi terapiami. Wielu z nich kwalifikuje się do badań klinicznych z użyciem nowszych leków lub kombinacji leków, w tym immunoterapii.