Narzędzia wykorzystywane w analizie opłacalności inwestycji. Analiza przypadku – kriokomory. Część II Tools applied in the analysis of investments profitability. Case study – cryochambers. Part II.

Autorzy: Krzysztof Nowosielski , Paweł Rumniak 

Streszczenie

W artykule opisano niektóre rodzaje narzędzi finansowych i ilościowych wykorzystywanych do analizy opłacalności inwestycji. W celu zobrazowania opisywanych metod wykorzystano dane pochodzące z artykułu pt. „Ocena opłacalności inwestycji w nowoczesne technologie medyczne. Analiza przypadku”, który został zamieszczony na łamach poprzedniego wydania kwartalnika Inżynieria Biomedyczna; vol. 16 (2). Zaprezentowane wyniki liczbowe mają charakter poglądowy.

Słowa kluczowe: metody oceny inwestycji, kriokomory, opłacalność inwestycji, narzędzia analizy opłacalności inwestycji

Zastosowanie urządzenia diagnostyczno- -pomiarowego Posturometr-S do oceny ruchomości kręgosłupa u młodzieży w wieku 13-15 lat The application of the diagnostic-measurement device Posturometr-S for evaluation of the spinal mobility range in adolescents aged 13-15.

Autorzy: Krystyna Chromik, Małgorzata Micherda, Krzysztof A. Sobiech, Dominik Śliwa

Streszczenie

Celem pracy było zbadanie zakresu ruchomości kręgosłupa w grupie 47 chłopców i dziewcząt w wieku od 13 do 15 lat za pomocą urządzenia diagnostyczno-pomiarowego Posturometru-S. Uzyskane wyniki nie wykazały istotnych statystycznie zależności między ruchomością lędźwiowego i piersiowego odcinka kręgosłupa a rotacją i obniżeniem miednicy oraz skrótem kończyny dolnej.

Słowa kluczowe: ruchomość kręgosłupa, Posturometr-S, postawa ciała

Ocena wpływu fizjoterapii na równowagę w pozycji stojącej w grupie pacjentów po udarze mózgu określona na podstawie badań posturograficznych Evaluation of the influence of physiotherapy on a standing balance in a group of patients after cerebral stroke, determined on a basis of posturographic examination.

Autorzy: Daniela Fedak, Bożena Latała, Janusz Otfinowski, Katarzyna Zajdel

Streszczenie

Cel. Celem pracy jest ocena wpływu rehabilitacji metodą PNF (Prorioceptive Neuromuscular Facilitation – torowanie nerwowo-mię- śniowe) na poprawę równowagi pacjentów po udarze mózgu oraz ocena równowagi w zależności od wieku, strony niedowładu, okresu od wystąpienia udaru na podstawie badań posturograficznych. Materiał i metody. Badaniem objęto 32 pacjentów po udarze mózgu poddanych 12-tygodniowej rehabilitacji metodą PNF w Zakładzie Rehabilitacji Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Grupę badawczą stanowiło 8 kobiet i 24 mężczyzn w wieku od 25 do 73 lat. W celu oceny skuteczności terapii i jej wpływu na poprawę parametrów równowagi przeprowadzono dwukrotne badanie stabilności posturalnej na platformie posturograficznej: w pierwszym i ostatnim dniu terapii. Badanie wykonano przy oczach otwartych i zamkniętych oraz w warunkach sprzężenia zwrotnego. Zestaw badanych parametrów obejmował: średni promień wychyleń, pole powierzchni statokinezjogramu, długość drogi przebytej przez środek ciężkości oraz koordynację. Wyniki. Na podstawie przeprowadzonej analizy stwierdzono istotnie statystycznie zmiany wszystkich parametrów całej badanej grupy (poziom istotności p  0,05). Porównując wyodrębnione grupy, można stwierdzić istotną statystycznie poprawę wybranych parametrów równowagi po terapii w grupie chorych do 59. roku życia, w grupie chorych do 12. miesiąca od udaru i w grupie z lewostronnym niedowładem. Wnioski. Fizjoterapia metodą PNF wpływa na poprawę równowagi w pozycji stojącej u pacjentów po udarze mózgu, co potwierdzają wyniki uzyskane w badaniu posturograficznym. Wydaje się, że posturografia pozwala na obiektywną ocenę postawy ciała pacjentów po udarze mózgu.

Słowa kluczowe: udar mózgu, fizjoterapia, posturografia, równowaga

Wpływ kąpieli wirowej kończyn górnych na zmianę czucia dotyku The influence of the hydro-massage on the sense of touch in the upper extremities.

Autorzy: Aneta Demidaś, Barbara Ratajczak, Agnieszka Pisula-Lewandowska

Streszczenie

W pracy oceniano wpływ zabiegów miejscowej kąpieli wirowej na zmianę poziomu czucia dotyku ręki. W badaniach wzięło udział 15 osób – studentów Wydziału Fizjoterapii Akademii Wychowania Fizycznego we Wro-cławiu. U wszystkich zastosowano zabieg miejscowej kąpieli wirowej. W celu sprawdzenia wrażliwości dotykowej użyto estezjometru JVP Domes, który mierzy powierzchniową wraż- liwość dotykową opuszków palców, języka i ust. W tym przypadku poziom czucia dotyku mierzono na opuszkach palców kończyny górnej dominującej, poddanej zabiegowi kąpieli wirowej. Badania przeprowadzono trzy razy: przed kąpielą wirową, bezpośrednio po i 15 minut od zakończenia zabiegu. Stwierdzono zmianę wrażliwości dotykowej po zabiegu miejscowej kąpieli wirowej.

Słowa kluczowe: masaż wirowy, badanie czucia dotyku

Ocena skuteczności terapii prądami Träberta i Kotza w zespołach bólowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa The efficiency evaluation of the Träbert and Kotz currents therapy in patients with lumbar pain.

Autorzy: Jadwiga Kuciel-Lewandowska, Violetta Olejniczak, Małgorzata Paprocka-Borowicz, Ewa Boerner, Barbara Ratajczak, Arletta Hawrylak

Streszczenie

Dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego spowodowane wysunięciem jądra miażdżystego krążka międzykręgowego oraz zmianami zwyrodnieniowymi ulegają zmniejszeniu po zastosowaniu terapii fizykalnej w postaci prądów Träberta i Kotza. Celem pracy jest ocena skuteczności oddziaływania przeciwbólowego prądów Träberta i Kotza w zespołach bó- lowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Badania zostały przeprowadzone we Wrocławskim Centrum Zdrowia – Przychodnia Stabłowice w okresie od października 2008 r. do stycznia 2009 r. Grupę badanych stanowiło 30 pacjentów ze zdiagnozowanymi dolegliwościami bólowymi lędźwiowego odcinka kręgosłupa, spowodowanymi zmianami zwyrodnieniowymi lub dyskopatią tej okolicy. Średnia wieku badanych pacjentów wynosiła 51,5 lat (30-77). Grupę badanych stanowiło 13 kobiet i 17 mężczyzn. Większość badanych (50%) wykonywała pracę fizyczną, część pracę umysłową (26,6%), a pozostali przebywali na emeryturze lub rencie (23,3%). Dla potrzeb badania zaprojektowano autorską ankietę zawierającą pytania umożliwiające ocenę natężenia, lokalizacji i promieniowania bólu. Ponadto w badaniu zastosowano 11-stopniową skalę VAS. Wszyscy pacjenci poddani zostali serii 10 zabiegów z zastosowaniem prądów Träberta, a następnie Kotza. Oceny dokonano przed i po terapii. Leczenie chorych cierpiących na dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego za pomocą terapii prądami Kotza i Träberta okazało się skuteczne. U wszystkich pacjentów stwierdzono zmniejszenie natężenia bólu. Uzyskane wyniki (p.tabele 2-5) pozwalają twierdzić, że elektroterapia prądami Träberta i Kotza jest obiecującym sposobem wspomagania procesów leczenia bólów krzyża.

Słowa kluczowe: elektroterapia, skuteczność, ból, odcinek lędźwiowy kręgosłupa

Trening z zastosowaniem zautomatyzowanej ortozy u dziecka z diplegią po użyciu toksyny botulinowej – studium przypadku Driven gait orthosis locomotor training in a child with diplegia after botulin toxin injection.

Autorzy: Ewelina Żak, Jacek Durmała, Grzegorz Sobota, Anna Głowacka

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy jest porównanie efektów leczniczych z zastosowaniem zautomatyzowanej ortozy oraz toksyny botulinowej u dziecka z diplegią. Materiał i metody. Przeprowadzono 4-tygodniowy trening na bieżni ruchomej z zastosowaniem zautomatyzowanej ortozy u pacjenta z mózgowym porażeniem dziecięcym. Na miesiąc przed planowaną terapią chodu pacjentowi wprowadzono dodatkowe leczenie z zastosowaniem toksyny botulinowej (BTX-A), obustronnie w mięsień brzuchaty łydki. Oceniano wybrane parametry chodu (prędkość, dystans) oraz zdolność do wykonywania zadań złożonych przed i po terapii, z wykorzystaniem testów funkcjonalnych chodu (6-minutowy, 10-metrowy test marszowy chodu, Get Up& Go oraz Tinetti test) jako narzędzi pomiarowych. Uzyskane wyniki przed i po terapii porównywano między sobą. Wyniki. Zaobserwowano wzrost prędkości chodu na podstawie 10-metrowego testu marszowego oraz pokonanego dystansu w teście 6-minutowym marszowym chodu. Wnioski. Trening chodu z zastosowaniem zautomatyzowanej ortozy poprawia zdolność pacjenta do pokonywania dłuższych dystansów oraz zmniejsza obciążenie terapeuty w porównaniu z tradycyjną terapią chodu.

Słowa kluczowe: mózgowe porażenie dziecięce, ortoza, trening lokomotoryczny

Wpływ pola magnetycznego niskiej częstotliwości na stres oksydacyjny w tkance mięśniowej szczura Influence of the low frequency magnetic field on the parameters of oxidative stress in rat’s muscles.

Autorzy: Elżbieta Ciejka, Beata Skibska, Anna Gorąca

Streszczenie

Wolne rodniki (WR) to atomy lub cząsteczki, posiadające wolne niesparowane elektrony. Ich nadmiar prowadzi do rozwoju stresu oksydacyjnego – przyczyny wielu chorób nowotworowych, neurodegeneracyjnych, zapalnych oraz starzenia się organizmu. Głównymi egzogennymi źródłami wolnych rodników są m.in.: zanieczyszczenia przemysłowe, dym tytoniowy, promieniowanie jonizujące oraz pola magnetyczne. Cel. Celem pracy jest ocena działania pola magnetycznego niskiej częstotliwości na proces peroksydacji lipidów w tkance mięśniowej zwierząt doświadczalnych. Materiał i metody. Materiał badawczy stanowiły dorosłe szczury, samce rasy Sprague-Dawley w wieku 3-4 miesięcy. Zwierzęta podzielono na 3 grupy badawcze: I – grupa kontrolna; II grupa poddana działaniu pola magnetycznego o następujących parametrach: 7 mT, 40 Hz, 30 min/dzień, 2 tyg.; III grupa – poddana działaniu pola magnetycznego o parametrach: 7 mT, 40 Hz, 60 min/dzień, 2 tyg. U badanych zwierząt wykonano pomiar stężenia produktów peroksydacji lipidów (TBARS[h1]) w homogenatach tkanki mięśniowej po zakończeniu ekspozycji na działanie pola magnetycznego. Wyniki. Po działaniu zmiennego pola magnetycznego o częstotliwości 40 Hz, indukcji 7 mT, w czasie 30, 60 min/ dzień przez 2 tygodnie zaobserwowano wzrost stężenia TBARS w tkance mięśniowej szczura. Wnioski. Pole magnetyczne niskiej częstotliwości (Low Frequency Magnetic Field – LFMF) o parametrach stosowanych w magnetoterapii wywołuje istotne zmiany w procesie generacji reaktywnych form tlenu.

Słowa kluczowe: pole magnetyczne niskiej częstotliwości, stres oksydacyjny

Wózek aktywny – zasady doboru Wheelchair for active use – selection of parameters.

Autor: Emilia Mikołajewska

Streszczenie

Już ok. 500 r. p.n.e. pojawiły się pierwsze prototypy wózków, wspomagających osoby niepełnosprawne. Jednak dopiero po paraolimpiadzie w 1980 r. zaprezentowano wózek aktywny, pozwalający na zwiększoną aktywność. Niemniej jednak maksymalny komfort i aktywność użytkownika czę- sto nie idą w parze. Dzieje się tak z powodu niewykorzystania wszystkich możliwości tego sprzętu. Wielu użytkowników wózków aktywnych paradoksalnie nie może czuć się w nich aktywnie. Aby dobrze dobrać taki wózek, należy znać specyficzne zasady wyboru wózków aktywnych. Najlepiej, gdy odbywa się to przy współpracy doświadczonego fizjoterapeuty i inżyniera projektującego wózki. Posiadanie dodatkowej wiedzy medycznej na temat stanu funkcjonalnego potencjalnego użytkownika daje szansę na dobór wózka „idealnie aktywnego”.

Słowa kluczowe: wózek aktywny, niepełnosprawność

Phili p s przedstawia protokół ultradźwiękowego skanowania piersi Programowane protokoły mogą znacznie zwiększyć efektywność ultrasonografii piersi.

Badania przeprowadzone przez Northwestern University Feinberg School of Medicine w Chicago dowodzą, że progra - mowany protokół może znacznie zwiększyć efektywność ultradźwiękowych przeglądowych badań piersi w porównaniu ze standardowymi procedurami badawczymi.

Przegląd nowoczesnych technik ultrasonograficznych w reumatologii – ultrasonografia błony maziowej Review of high-tech ultrasound techniques in rheumatology – ultrasonography of synovial membrane.

Autor: Sławomir Jeka

Streszczenie

Podstawową metodą oceny pozapalnych i zwyrodnieniowych zmian struktur stawowych jest badanie rentgenowskie. Jednakże szybki rozwój metod ultrasonograficznych w ostatnich latach spowodował, że badanie ultrasonograficzne staje się badaniem alternatywnym do rentgenodiagnostyki i rezonansu magnetycznego w rozpoznawaniu chorób reumatycznych. Już dziś wielu reumatologów i radiologów wykorzystuje badanie ultrasonograficzne we wczesnej diagnostyce oraz monitorowaniu chorób reumatycznych, a zwłaszcza w reumatoidalnym zapaleniu stawów. W artykule przedstawiono najnowsze techniki obrazowania dostępne w ultrasonografii, najczęściej stosowane przez reumatologów w praktyce lekarskiej. Przedstawiono przykładowe badania błony maziowej.

Słowa kluczowe: ultrasonografia, reumatoidalne zapalenie stawów, błona maziowa, nadżerki

Komputerowe wspomaganie obrazowej diagnostyki medycznej – wyzwania i szanse rozwoju Computer-aided diagnosis based on medical imaging – challenges and development perspectives.

Autor: Artur Przelaskowski

Streszczenie

W pracy przedstawiono problem komputerowego wspomagania diagnozy CAD (computer-aided diagnosis), wyjaśniono pojęcia i definicje, przedstawiono rozwój koncepcji wspomagania oraz najnowsze trendy i wizje przyszłości. Problem błędów w diagnostyce obrazowej istnieje od kilkudziesięciu lat. Stale udoskonalane technologie obrazowania, postęp w doświadczeniach i formach obiektywizacji wiedzy radiologicznej, gwałtowny rozwoju metod sztucznej inteligencji, inteligencji obliczeniowej, a także prowadzone od lat próby komputerowego wspomagania procesu interpretacji wyników badań nie przynoszą spodziewanych efektów poprawy skuteczności diagnozy. Niewątpliwym osiągnięciom w niektórych obszarach zastosowań towarzyszą istotne ograniczenia. Wskazano istotne elementy procesu doskonalenia koncepcji wspomagania, realne sukcesy, ale i wątpliwości dotyczące dalszego rozwoju. Zwrócono wreszcie uwagę na kluczowe warunki, od spełnienia których zależy szansa znacznego ograniczenia liczby błędów diagnostycznych.

Słowa kluczowe: komputerowe wspomaganie diagnozy, diagnostyka obrazowa, błędy diagnostyczne

Ekspozymetryczny profil narażenia zawodowego na pole magnetostatyczne przy tomografie rezonansu magnetycznego 1,5 T Exposimetric profile of occupational exposure to static magnetic field of magnetic resonance scanner of 1.5 T.

Autorzy: Jolanta Karpowicz, Krzysztof Gryz

Streszczenie

W pracy scharakteryzowano ekspozymetryczne profile narażenia zawodowego techników i pielęgniarek na pole magnetostatyczne w czasie wykonywania badań diagnostycznych w tomografie rezonansu magnetycznego. Wyniki badań rzeczywistych warunków narażenia wykonanych ekspozymetrem hallotronowym w czasie rutynowych czynno- ści przy badaniach pacjentów omówiono na przykładzie 16 czynności przy tomografie z magnesem 1,5 T. Czas narażenia na pole o indukcji przekraczającej 0,5 mT wynosi przy tych czynnościach 0,5-2,3 minuty, a czas narażenia przekraczającego 70 mT wynosi 0,0-0,3 minuty. Maksymalny poziom narażenia wynosi 16,8-126 mT.

Słowa kluczowe: tomograf rezonansu magnetycznego, nara- żenie zawodowe, pole magnetostatyczne, badania ekspozymetryczne

Mechaniczne protezy zastawek serca – historia i rozwój technologii Mechanical heart valve prostheses – history and technological developments.

Autorzy: Maciej Rachwalik , Dariusz Biały, Magdalena Wawrzyńska 

Streszczenie

Mechaniczne zastawki serca wytwarzane są z różnych materiałów, m.in. metalu, ceramiki, polimerów. Do produkcji zastawek biologicznych, oprócz materiałów syntetycznych, używa się materiałów biologicznych poddanych odpowiedniej obróbce chemicznej. Zastawki mechaniczne mogą powodować komplikacje, wynikające z odkładania zakrzepów, dlatego pacjenci często wymagają przewlekłej antykoagulacji. W pracy przedstawiono różne rodzaje zastawek, historię i technikę ich powstawania.

Słowa kluczowe: kardiochirurgia, wymiana zastawki serca, sztuczna zastawka serca

Przedszpitalna teletransmisja 12-odprowadzeniowego EKG i bezpośrednia transmisja do ośrodka kardiologii inwazyjnej w celu zmniejszenia opóźnienia leczenia interwencyjnego (PCI) u pacjentów ze STEMI. Doniesienie wstępne Wireless prehospital 12-lead electrocardiographic transmission and direct referral to the interventional centre to reduce treatment delay in patients with STEMI. A preliminary report.

Autorzy: Grzegorz Mężyński , Paweł Kralisz , Konrad Nowak , Hanna Bachórzewska-Gajewska , Bogusław Poniatowski , Przemysław Prokopczuk , Kamil Gugała , Jerzy Żuk , Włodzimierz J. Musiał , Sławomir Dobrzycki 

Streszczenie

Wstęp. Wczesne rozpoznanie oraz zastosowanie terapii reperfuzyjnej mają istotne znaczenie w rokowaniu u pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI – ST Segment Elevation Myocardial Infraction). Pierwotna angioplastyka wieńcowa (pPCI – Primary Percutaneous Coronary Intervention) jest obecnie najlepszą metodą leczenia. Większość pacjentów z zawałem serca jest przyjmowanych do szpitali rejonowych i musi być transportowana do ośrodków kardiologii interwencyjnej (OKI), co powoduje znaczne wydłużenie czasu do rozpoczęcia leczenia. Kwalifikacja zaburzenia w oparciu o teletransmisję EKG (tele-EKG), a następnie bezpośredni transport chorego do OKI mogą to opóź- nienie zmniejszyć. Cel. Celem pracy jest ocena porównawcza czasu rozpoczęcia leczenia interwencyjnego z wykorzystaniem teletransmisji EKG i bezpośredniego transportu pacjentów z zawałem STEMI do OKI oraz w przypadku przyjęcia pacjentów do szpitali rejonowych. Metody. Pacjentów z podejrzeniem zawału serca poddano ocenie lekarskiej w miejscu zdarzenia. Wykonywano także 12-odprowadzeniowy zapis EKG, który natychmiast transmitowano do OKI przez telefon komórkowy. W oparciu o typowe objawy podmiotowe oraz zapis EKG kardiolog interwencyjny decydował o bezpośrednim transporcie chorego do OKI, z pominięciem dyżurnego szpitala rejonowego. Analizowano czas wystąpienia objawów zawału, pierwszego kontaktu z lekarzem, przybycia do szpitala oraz rozpoczęcia zabiegu pPCI. Odpowiednie przedziały czasowe porównywano z grupą kontrolną, którą stanowili chorzy ze STEMI, transportowani do ośrodka kardiologii interwencyjnej ze szpitali rejonowych w celu wykonania pPCI. Grupę kontrolną dobrano pod względem miejsca zamieszkania. Jako czas pierwszego kontaktu w grupie badanej przyjmowano godzinę transmisji EKG, zaś w grupie kontrolnej – zanotowany czas przybycia karetki do pacjenta. Czas od pierwszego kontaktu do przybycia do ośrodka, w przypadku grupy kontrolnej, zawierał czas transportu do szpitala rejonowego, czas oceny w izbie przyjęć i czas transportu do OKI. Wyniki. Transmisję EKG wykonano u 113 pacjentów. W 74 przypadkach (65,5%) stwierdzono cechy STEMI. Pacjenci ci zostali bezpośrednio przetransportowani do ośrodka. Średnia odległość transportowania wyniosła w grupie badanej 25,3±27,4 km. We wszystkich przypadkach w OKI potwierdzono rozpoznanie zawału STEMI oraz wykonano zabieg koronarografii. Pierwotną angioplastykę wykonano u 72 pacjentów (97,3%). Średni czas od początku zawału do pierwszego kontaktu z lekarzem wyniósł 189,3±162 min w grupie badanej i 154,4±131 min w grupie kontrolnej (p = 0,06), zaś od przybycia do szpitala do rozpoczęcia PCI odpowiednio 27,7±18 min i 30,8±14 min (p=0,13). Istotnie statystycznie skrócił się czas od pierwszego kontaktu do przybycia do OKI 43,8±25 min w grupie badanej i 81,7±63 min w grupie kontrolnej (p<0,001), jak również od pierwszego kontaktu do rozpoczęcia leczenia inwazyjnego 71,6±32 i 112,6±64 min (p<0,001). Wnioski. Teletransmisja 12-odprowadzeniowego EKG jest użytecznym narzędziem do wczesnego rozpoznawania zawa- łu serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). W połączeniu z bezpośrednim transportem pacjenta do ośrodka kardiologii inwazyjnej pozwala na istotne zmniejszenie opóźnienia rozpoczęcia terapii reperfuzyjnej w porównaniu ze strategią transportu pacjenta uwzględniającą przyjęcie do szpitala rejonowego.

Słowa kluczowe: zawał mięśnia sercowego, teletransmisja EKG, pierwotna PCI

Całodobowa Sieć Życia LIFENET System telemedycyny ratunkowej Lifenet działa we wszystkich województwach w Polsce.

Pierwszą placówką medyczną, w której uruchomiono w 2004 roku Medyczną Stację Odbiorczą (MSO), był Szpital Kliniczny Akademii Medycznej w Białymstoku (s. 268). Obecnie w Polsce w trybie całodobowym pracuje 60 medycznych stacji odbiorczych. Do dziś w systemie przeprowadzono ok. 25000 transmisji wyników badań EKG. Szacuje się (liczba ta cały czas się zwiększa), że obecnie do wszystkich MSO może transmitować ok. 600 defibrylatorów-monitorów z karetek, a więc ok. 41% wszystkich karetek zakontraktowanych przez NFZ, oraz 80 Lifepaków ze szpitalnych oddziałów ratunkowych.

Lucas™ a Lucas 2™ w ocenie lekarzy SOR Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. M. Kopernika w Łodzi.

Lucas™ i Lucas 2™ firmy Jolife AB współpracujące z PhysioControl, Inc. są medycznymi urządzeniami do automatycznej, mechanicznej kompresji klatki piersiowej. Lucas™ pracuje w oparciu o sprężony gaz, a Lucas 2™ jest napędzany wymien - nym akumulatorem.

Metody ilościowej oceny rozpoznawania ludzi na podstawie termogramów Quantitative methods of people recognition on the basis of thermograms.

Autorzy: Grzegorz Owczarek , Robert Strąkowski , Maria Więcek 

Streszczenie

W artykule zaprezentowano algorytm pozwalający na ilo- ściową ocenę ludzi znajdujących się na zarejestrowanym obrazie, wykonanym kamerą termowizyjną. Zadaniem opracowanych modułów programowych jest wyselekcjonowanie parametrów obrazu o właściwościach dyskryminacyjnych, pozwalających wykryć człowieka. Poddano analizie: parametry statystyczne I rzędu liczone na podstawie histogramu jasności, parametry statystyczne II rzędu wyznaczone na podstawie macierzy zdarzeń wyliczonej dla czterech kierunków i trzech wielkości sąsiedztwa, parametry wyznaczone na podstawie macierzy gradientu dla maski 3 x 3 i 5 x 5, macierzy długości ciągów (run length) oraz na podstawie transformacji falkowej. Za pomocą współczynnika Fishera dokonano wyboru najlepszych parametrów charakteryzujących analizowane obrazy (o największej zdolności dyskryminacyjnej). W ten sposób wybrane cechy zostały wykorzystane do klasyfikacji termogramów za pomocą sztucznej sieci neuronowej ANN (artificial neural network).

Słowa kluczowe: termografia, analiza obrazów

Wpływ śródoperacyjnego radiomapowania nuklearnego na czas trwania zabiegu w paratyreoidektomii The influence of intraoperative nuclear radio-mapping on the duration of the surgical procedure in parathyroidectomy.

Autorzy: Dariusz Sagan , Konrad Rejdak 

Streszczenie

Śródoperacyjna identyfikacja nadczynnej tkanki przytarczyc stanowi jedno z największych wyzwań dla chirurgów wykonujących paratyreoidektomie. Przełomem w chirurgii przytarczyc może stać się nowa metoda śródoperacyjnego radiomapowania nuklearnego. Jest ona oparta na pomiarze emisji promieniowania gamma w czasie rzeczywistym przez tkanki w polu operacyjnym po uprzednim podaniu 99mTc MIBI (99mTc-methoxyisobutylisonitrile – 99mTc-metoksyizobutylizonitryl), wychwytywanego i akumulowanego wybiórczo przez tkankę przytarczyc. Celem artykułu była analiza wpływu zastosowania śródoperacyjnego radiomapowania nuklearnego na czas trwania zabiegu paratyreoidektomii. Badania przeprowadzono metodą analizy retrospektywnej jedno- i wieloczynnikowej w grupie 20 chorych poddanych zabiegom paratyreoidektomii, uwzględniając potencjalne czynniki kliniczne wpływające na czas zabiegu jako wej- ściowe zmienne niezależne. Jednoczynnikowa analiza statystyczna wykazała, że zastosowanie śródoperacyjnego radiomapowania nuklearnego skraca czas trwania zabiegu o średnio 60,38±7,47 min (p = 0,0459). Natomiast nadczynność wtórna, konieczność wykonania częściowej sternotomii oraz reoperacja przedłużały średni czas trwania zabiegu o odpowiednio: 88,44 ± 40,21 min; 98,06 ± 57,91 min oraz 74,33 ± 33,92 min (p = 0,0112; p = 0,0409 oraz p = 0,0234; odpowiednio). Analiza wieloczynnikowa z zastosowaniem modelu regresji wielorakiej zidentyfikowała radiomapowanie nuklearne, sternotomię oraz reoperację jako zmienne niezależne istotnie statystycznie wpływające na czas trwania paratyreoidektomii. Uzyskane wyniki badań wykazały, że śródoperacyjne radiomapowanie nuklearne jest skuteczną metodą wspomagają- cą postępowanie chirurgiczne w zabiegach paratyreoidektomii. Dzięki ukierunkowaniu działania operacyjnego in vivo oraz zapewnieniu potwierdzenia tożsamości nadczynnej tkanki gruczolaka ex vivo natychmiast po jego resekcji metoda ta pozwala znacznie skrócić czas trwania paratyreoidektomii.

Słowa kluczowe: chirurgia, gruczolak przytarczyc, nadczynność przytarczyc, przytarczyce; paratyreoidektomia; radiomapowanie nuklearne

Dwuwymiarowa elektroforeza żelowa: od eksperymentu po profile ekspresji. Część pierwsza – eksperyment Two-dimensional gel electrophoresis: from experiment to protein expresion profiles. Part one – experiment.

Autorzy: Agnieszka Suchwałko, Halina Podbielska 

Streszczenie

Dwuwymiarowa (dwukierunkowa) elektroforeza żelowa (2-DE) jest metodą znaną od lat 70. poprzedniego stulecia. Zainteresowanie badaczy metodą 2-DE wynika z możliwo- ści separacji nawet kilku tysięcy białek w jednym żelu, co pozwala na ich detekcję i identyfikację. Dzięki wysokiej rozdzielczości wyników separacji możliwe staje się ustalenie roli biologicznej poszczególnych białek czy odkrywanie wpływu czynników zewnętrznych na organizmy żywe na poziomie proteomu. Metoda 2-DE wciąż ewoluuje. W ostatniej dekadzie nastąpił ogromny postęp w sposobie przeprowadzania eksperymentów z dużą powtarzalnością. Zmieniło się też całkowicie podejście do analizy obrazów żeli i wykorzystywane do tego celu algorytmy. Ze względu na tak szybki rozwój technik dwuwymiarowej elektroforezy żelowej autorzy postanowili przedstawić obecny stan wiedzy w tym zakresie. Praca składa się z dwu części. W pierwszej opisano zmiany, jakie zaszły w technikach przeprowadzania eksperymentów elektroforetycznych. Druga część skupia się na analizie obrazów uzyskanych za pomocą metody 2-DE, z uwzględnieniem zmian w schemacie analizy. Pierwsza część pracy koncentruje się na eksperymencie dwuwymiarowej elektroforezy żelowej. Opisano poszczególne kroki eksperymentu: od przygotowania próbki, przez ładowanie próbek do pierwszego wymiaru, IEF, SDS- -PAGE, barwienie żeli, aż po zapis obrazów żeli. Praca nie porusza szczegółów biochemicznych eksperymentu. Opisane zostały również formaty plików, technika DIGE, wpływ eksperymentu na dalszą analizę, modyfikacje posttranslacyjne oraz pozyskanie próbek protein z żeli do ewentualne identyfikacji za pomocą innych technik proteomicznych.

Słowa kluczowe: elektroforeza żelowa, 2-DE, eksperyment, analiza obrazów, schemat analizy 2-DE

Konkurs Polskiego Towarzystwa Inżynierii Biomedycznej na najlepszą pracę magisterską z dziedziny inżynierii biomedycznej EDYCJA IV 2010